ME AΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΑΛΛΑΧΑΜΠΑΝΤ

του Χάρη Μήτσουρα

Βρέθηκα στο Αλλαχαμπάντ, μια πόλη 3,5 ώρες βόρεια από την ιερή πόλη του Μπενάρες, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, χωρίς να το προγραμματίσω, χωρίς να το καταλάβω. Ίσως επειδή ήταν γραφτό.  Οι Ινδοί σαν λαός πιστεύουν πολύ στη δύναμη της Μοίρας, του Πεπρωμένου. Ότι όλα δηλαδή είναι προκαθορισμένα από την ώρα της γέννησης, ίσως και από πιο πριν. Η ελευθερία και η εκλογή του ατόμου βρίσκεται στο αν θα ζει συνειδητά στο παρόν η ασυνείδητα σχεδιάζοντας το μέλλον και αναπολώντας το παρελθόν.

Το Αλλαχαμπάντ είναι μια πόλη που γίνεται ξεχωριστή από το λεγόμενο Τριβένι ή Σάνγκαμ. Ένα τόπο όπου ο ιερός ποταμός της Γιαμούνα (στην Ινδία όλα τα ποτάμια πλην του Μπραχμαπούτρα, είναι γένους θηλυκού και λατρεύονται σαν θεές) συναντά την μητέρα  θεά Γάγγη. Ένας αόρατος τρίτος ποταμός, η Σαρασουάτι, έρχεται κι ενώνεται μαζί τους. Η Σαρασουάτι στην Ινδία είναι η θεά της σοφίας και της τέχνης, πολύ κοντά στο ιδανικό των αρχαίων ελλήνων για τη θεά Αθηνά.

Στο Triveni όμως, βλέπει κανείς μόνο το Ύψιλον που σχηματίζεται από την ένωση της Γιαμούνα με τη Γάγγη. H Σαρασουάτι σαν ποτάμι δεν φαίνεται, αλλά λέγεται από πολλούς ότι έχει ανιχνευθεί κι εντοπιστεί μέσω δορυφόρου γεωλογικά, να ρέει υπόγεια. Κατά  άλλους η ποταμός Σαρασουάτι, που αναφέρεται στη βεδική λογοτεχνία, έχει πλέον αποξηρανθεί και η σύγχρονη ροή της στο Τριβένι διασώζεται σαν θρύλος στην καρδιά των πιστών.

Κάθε χρόνο, κατά τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο, εκατομμύρια ινδουιστές μαζεύονται απ’ όλη την χώρα και το εξωτερικό για να κάνουν τα καθαρτικά τους μπάνια στον βασιλιά των ιερών τόπων (ρατζ-τίρθα) όπως ορισμένοι αποκαλούν το Τριβένι. Οι προσκυνητές πιστεύουν ότι λουόμενοι στον ιερό τόπο καθαρίζονται από κάθε αμαρτία.

Τέτοια εποχή ο τόπος γεμίζει από σκηνές, καταυλισμούς που μαζί με τα πλήθη των προσκυνητών, φιλοξενούν και αυτοσχέδιους ναούς. Δεν λείπουν φυσικά οι μικροπωλητές , οι αμέτρητοι ζητιάνοι, τα μεγάφωνα στη διαπασών και τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν σα λούνα παρκ. Τεράστια έκταση καλυμμένη από σκηνές μ’ εθελοντικό προσωπικό που απλόχερα μοιράζει φαγητό σ’ όλους δωρεάν, σαν μια προσφορά της θεάς της τροφής (Ανναπούρνα).

Στριφογύρισα μες στον κόσμο, έσπρωξα, σπρώχθηκα, πάτησα πόδια. Συνάντησα γυμνούς ασκητές (σάντου) και πιο πολύ από ποτέ θέλησα να ’ξερα ινδικά για να μπορέσω να μιλήσω μαζί τους. Ένα όμως από τα μυστήρια της Ινδίας είναι ότι ακόμα σου μιλάει με τη σιωπή. Οι λέξεις κι οι σκέψεις σωριάζονται σαν φθινοπωρινά φύλλα στο χώμα της καρδιάς.

Όταν μιλώντας με κάποιον Ινδό μοναχό (σουάμι) του είπα ότι στη Δύση πληρώνουν για να μάθουν Yoga, μου είπε σοκαρισμένος: «Η Υοga γιε μου δεν πληρώνεται, είναι δώρο του θεού».

Κάθε μέρα έκανα μπάνιο στο Triveni, ίσως θέλοντας να καθαρίσω τον παλιό, βαρύ εαυτό. Κάθε μέρα συνειδητοποιούσα ότι ο εαυτός σαν σώμα, σκέψεις, συναισθήματα είναι ένα ποτάμι. Ρέει, αλλάζει την κάθε στιγμή. Μαλλιά μακραίνουν, λύπες φεύγουν, ιδέες έρχονται. Όλα τα ποτάμια είναι στ’ αλήθεια ιερά. Ψάλτες που σιγοτραγουδούν τον γνωστό σκοπό του Ηράκλειτου: «Τα πάντα ρει».

Όταν μετά από λίγες μέρες μάζευα τα πράγματα για να φύγω, συνάντησα έναν ογδόντα τετράχρονο γέρο, που τα υγρά, εκφραστικά του μάτια καθρέφτιζαν μια καλοσυνάτη καρδιά. Με λίγα λόγια μου αφηγήθηκε την μοναχική ζωή του και την καθημερινή πνευματική άσκηση (σάντανα) που τον συντρόφευε καθημερινά. Μου μίλησε για τις ευλογίες της Δασκάλας του (Γκούρου) και πως ο ίδιος παρακαλάει να πεθάνει για να μπορέσει να ξαναγεννηθεί για να ολοκληρώσει το πνευματικό ταξίδι της ένωσης με το θείο. Καθώς έφευγε, χαιρετώντας με μου είπε: «Αν έχω πεισθεί για κάτι στη ζωή μου αυτό είναι η δύναμη του πεπρωμένου. όλα είναι γραφτά, το ότι συναντηθήκαμε εδώ, το μπάνιο στο ιερό ποτάμι, το τσάι που ήπιες. Το να αντιληφθεί κάποιος και να εμπιστευτεί την μυστηριώδη, αόρατη, άγια θέληση της μοίρας, είναι η μόνη ευτυχία και η ύστατη ελευθεριά…»

Έμεινα μόνος να περιμένω το λεωφορείο πίσω για το Μπενάρες. Φορτωμένος τον ταξιδιωτικό σάκο και τα συναισθήματά μου. Δεν ανυπομονούσα ούτε ανησυχούσα για το λεωφορείο. Ένοιωθα ότι θα ’ρθει την προκαθορισμένη από πάντα ώρα. Ούτε αργά – ούτε γρήγορα…