Εντυπώσεις από το ταξίδι μου στην Ινδία
Της Ρίτας Χαριτάκη
Τον Αύγουστο του 2018 είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω μαζί με τον σύζυγό μου στο εκπαιδευτικό ταξίδι που διοργάνωσε η ΕΛΙΝΕΠΑ στο Βαρανάσι, Ρισικές και Ιμαλάια και έτσι μου δόθηκε η δυνατότητα να ζήσω την εμπειρία της Ινδίας από μέσα και όχι τουριστικά. Δεν πήγα απροετοίμαστη, αλλά κάθε μέρα εκεί ήταν ξεχωριστή και αξέχαστη, τόσο που ακόμη δυσκολεύομαι να επανενταχθώ στην καθημερινότητά μου. Ως γενικό συμπέρασμα μπορώ να πω ότι η Ινδία θέτει σε αμφισβήτηση τον δυτικό τρόπο ζωής και τη δυτική νοοτροπία. Μας στέλνει ένα ανησυχητικό μήνυμα, σαν να μας λέει ότι εμείς οι δυτικοί δεν έχουμε τη συνείδησή μας καθαρή. Με το λιτό και μη βίαιο τρόπο ζωής του, ο λαός της σαν να μας λέει με ένα συμπονετικό χαμόγελο «Ε μπαϊα! Δεν βλέπεις ότι τα ‘κανες θάλασσα; Προσπάθησε να συνέρθεις!»
Βέβαια όσοι είμαστε “ψαγμένοι” και αντιδρούμε όσο μπορούμε στα στραβά του κατεστημένου μας, δεν χάνουμε το κουράγιο μας και με τις πράξεις μας προσπαθούμε να ανατρέψουμε ότι είναι ανατρέψιμο. Δεν χρειαζόταν το ταξίδι στην Ινδία για να συνειδητοποιήσουμε πόσο δίκαιο έχουν εκείνοι και πόσες αφύσικες, τεχνητές και απάνθρωπες πλευρές έχει η κοινωνία μας εδώ, αλλά να, πως εμπλουτιστήκαμε! Όσον αφορά εμένα, έπαθα …πολιτισμικό σοκ! Νιώθω νοητικά εξαντλημένη για τους εξής λόγους. Γοητεύτηκα. Αντιλήφθηκα πως μπορεί μια ήπειρος να είναι τραγική και ήπια συγχρόνως, πως καταφέρνει ο κόσμος εκεί να μάχεται σκληρά αλλά και αξιοπρεπώς σιωπηλά, πράγμα που δίνει μια αδιάκοπη και ηρωική συνέχεια στην καθημερινότητα.
Αντιλήφθηκα πόσο η ασκητική και η υλιστική ζωή μπορούν να συμβιώνουν αρμονικά, πράγμα που, σε μας, φαίνεται μάλλον αδύνατο και αντιφατικό. Αναρωτιέμαι πως μπορεί ένας κόσμος να είναι τόσο βασανιστικά σοφός… Την έννοια του Απόλυτου τη βρήκα εκεί, εδώ σε μας χάθηκε. Αντιλήφθηκα την έννοια την φιλικής Αβύσσου και του Απέραντου Σύμπαντος όπου χάνεται χωρίς τραύματα το ¨εγώ ¨ . Κατακτήθηκα από ήχους με τους οποίους μάλλον είχαν εξοικειωθεί οι πρόγονοί μας, αλλά τα αυτιά μας τους έχουν ξεχάσει, και από μυρωδιές φυτών, ζώων, ανθρώπων, του εδάφους και υγρών στοιχείων που συμβιώνουν αρμονικά μαζί, δημιουργώντας ένα μοναδικό ζωτικότατο κράμα.
Αποπροσανατολίστηκα από τα εξωφρενικά χρώματα των λαϊκών αγορών, από το λειτουργικό χάος των πόλεων, από εικόνες θανάτου και αθανασίας θαυματουργά συνδεδεμένες, από αρχαιότατα είδωλα που παραπέμπουν συγχρόνως σε αναπαραγωγή και αποσύνθεση. Μ΄έβαλαν σε περίσκεψη διάφορα πράγματα. Φτωχές παράγκες από τις οποίες έβγαιναν γυναίκες ντυμένες σαν πριγκίπισσες, παιδιά που πήγαιναν χαρούμενα στο σχολείο, ενώ σε μας γκρινιάζουν…, συμπεριφορές αιώνιας υπομονής ενώ σε μας παρατηρούμε τσακωμούς και εκνευρισμό…, βρωμιά στους δρόμους που όμως δεν έχει τη σημασία που της δίνουμε στη δύση, αλλά απλώς είναι μέρος της πρωτόγονης οργανικής ύλης…, κτήρια που μαρτυρούν πως διαδέχθηκαν διάφοροι κατακτητές αλλά ενσωματώθηκαν στο τοπικό περιβάλλον και αφομοιώθηκαν αποκτώντας κάποια χαρακτηριστικά της τοπικής αρχιτεκτονικής αρμονικά και αβίαστα.
Τα ζώα που στην ήπειρό μας περιθωριοποιούνται βίαια και κρατιούνται μακριά από την ανθρώπινη κοινωνία σαν παρίες χωρίς δικαιώματα, σαν δευτερεύοντα όντα. Στην Ινδία, ως επί το πλείστον, βρίσκουν τη θέση τους με φυσικό τρόπο μαζί με τους ανθρώπους μεταδίδοντας την αίσθηση της αρμονίας με το σύμπαν. Η τέλεια σύνδεση μεταξύ γήινου και μεταφυσικού μ’ έκανε να νιώθω ότι πίσω μου η Ευρώπη βούλιαζε, πρόδωσε τον πλανήτη Γη, ότι η Ευρώπη, παρόλα τα καλά της που είναι αμέτρητα, είναι άλλος πλανήτης και όχι η Ινδία!
Με πολλές ευχαριστίες.
Φωτογραφία: “Ινδές κυρίες¨ Γιώργος Χαριτάκης
Δημοσιεύσεις της Ρίτα Χαριτάκη στα ΙΝΔΙΚΑ
Ιεραπόστολοι της Αγάπης (Missionaries of Charity), ΙΝΔΙΚΑ 2022
Εμπειρίες από ένα θρυλικό ταξίδι στην Ινδία, ΙΝΔΙΚΑ 2022
Σχόλια στη διαδικτυακή προβολή της ταινίας «Σατί» της Aparna Sen, ΙΝΔΙΚΑ 2021
Συνέντευξη με την οικολόγο ακτιβίστρια Ρίτα Χαριτάκη, ΙΝΔΙΚΑ 2018
Εντυπώσεις από το ταξίδι μου στην Ινδία, ΙΝΔΙΚΑ 2018
